Ohana is familie

Uit verveling en met behoefte aan iets laagdrempeligs zat deze mam vanmorgen naar Family Matters te kijken. Dat eindigde natuurlijk in tranen en gelukkig ook in een ideetje.
Het ging over een gezin waar de papa van de brug was gesprongen, helemaal uit het niets.
Omdat iedereen nog aan het verwerken was ontplofte de boel erg vaak in huis. Uiteindelijk kreeg zoonlief een houten kistje waarin hij spulletjes van zijn papa kon bewaren en waar hij naar kon kijken wanneer hij dat wilde.

Mijn kleine held heeft ook nog erg vaak dat hij erg boos wordt.
Dat hij zijn mama weet te raken waardoor we samen heel boos worden.
Hij eindigt in tranen en daarna is alles goed, 

Samen op het grote bed hebben we lekker liggen kletsen en bleek dat de afwezige pap nog steeds heel erg in zijn hoofd speelt. Hij mist hem en wil er heel graag weer heen.
We kwamen er wel uit dat ik dit niet kon regelen maar dat als de afwezige pap contact zou zoeken we een manier zouden vinden zodat hij hem weer kan zien. Dat gaf wel rust.

Vervolgens hadden we het over het foto album. De mam heeft een poosje terug een album gemaakt vanaf dat het minimonster in de buik werd ontdekt tot hij vier was. Hier zitten heel veel foto's met de afwezige pap in en dat staat in een kast in de woonkamer.
Nu niet meer. Nu ligt het in zijn la in zijn bureau, dan kan hij het pakken wanneer hij dat wil.
'Fijn mam!'

Vervolgens kwam het gesprek op mensen die zomaar vertrekken. Want tja, ervaring leert...
'Maar ik ben altijd bang dat jij ineens weg gaat.'
Maar waarheen dan!?
'Heel ver weg. Naar een ander land.'
Oh! Waarom zou ik daar helemaal heen willen?
'Weet ik eigenlijk niet....'

Dit deed denken aan een gesprek een jaar of 2,3 geleden. 
Deze mam gaat maar met meer regelmaat zeggen dat ze nergens heen wil. 
Dat alles wat ze nodig heeft hier is.

Dit kwam vandaag natuurlijk regelmatig terug. In het kleedhokje bij de zwemvierdaagse een heel gesprek. Want de mam hoeft niet te huilen en wordt niet boos dus nu kan het!

Aan het eind van de dag keken we Lilo en Stitch, had de mam niet echt goed over nagedacht want die opende wederom het gesprek.
'Ohana is familie en familie die laat je nooit in de steek!'
Op het stukje waar ze Stitch weg laat lopen 'maar je mag wel weggaan hoor, ik begrijp het wel en ik vergeet je nooit', kwam er heel stilletjes vanaf mijn schoot:
'Papa is ook mijn familie'
Klopt!
'En die is ook weggegaan....'
Ja, dus wat kan jij nu doen?
'Hem nooit vergeten!' 


We hadden een mooie dag.

Spreekbeurt

Sinds vorig jaar moet de kleine held een spreekbeurt houden.
Dit jaar was het zelfs een spreekbeurt en een boekbespreking. Die boekbespreking ging prima!
Nu was het dan tijd voor de spreekbeurt...

Het begon ermee dat hij alleen de keus had uit de boeken die de juf had klaargelegd om een spreekbeurt over te doen. Hieruit had hij een heel leuk boek gekozen maar dit werd uiteindelijk toch afgekeurd.
Beetje vreemd, als de juf de boeken heeft klaargelegd. Vonden wij in ieder geval wel.

Het kiezen van een onderwerp bleek erg lastig.
Uiteindelijk werd het: ' De Kat'
Lekker makkelijk want die lopen in huis twee stuks rond

Boek zoeken ging prima.
Het daadwerkelijk gaan maken van de spreekbeurt op school zorgde voor de nodige incidenten aldaar.
Het uiteindelijk thuis maken van de spreekbeurt idem.
Schopen, schreeuwen, weigeren iets te doen, armpjes over elkaar ' MAMA JIJ BENT STOM!'.

Deze mam heeft de hulp ingeroepen van de tante 

en van haar fijne groepje waarmee zij de cursus 'Aandacht voor moeders'  volgt. 

Uiteindelijk heeft hij het boek voor de mam voorgelezen.
Daarna gingen we zitten voor het op papier zetten van wat hij dan wilde vertellen.
Wist hij niet.
Dan krijg je uiteindelijk een spreekbeurt van de mam ipv van de kleine held.
Dat werkt ook niet.
Dus na twee keer drama met het oefenen van de spreekbeurt de derde keer het omgezet naar zijn woorden, als hij weet hoe hij het niet wil is het toch makkelijker te zeggen hoe het wel moet ;)

Prima! Spreekbeurt klaar! Powerpoint samen in elkaar gezet!
(mama hij moet erin vliegen dat plaatje! Dat is cool!)
Oefenen dan maar!
En daar ging het weer mis. Hij wil niet. Hij kan het niet. Hij wil het niet.
(Want dalijk vind iedereen het stom. Ze schelden me ook elke keer weer uit in de pauze! Ik wil niet! Mam maar even een mail naar de juf want daar ging ook weer iets mis)

Ergens heeft deze mam los moeten laten dat oefenen moet.
Wat wil je dan wel?
Ik oefen wel in mijn bed, hardop lees ik wel wat ik wil zeggen (hadden we uitgetypt) en dan kan ik het op school gewoon!

Vandaag was de dag.

Namnori in het tuigje, in zijn reisding. Dit leverde een hele boze Flow op want die was het er niet mee eens dat wij zijn kleine vriend mee namen.

Fietsen we aan, is mijnheer zijn spiekbrief vergeten. Weer terug!

Op school aangekomen ging de kleine held zijn spulletjes klaar zetten en de mam met de kat in de aula (die zit naast de klas) zitten tot het tijd was voor de kat om binnen te komen.

Neeeeee. Mama moest maar meteen met de kat in de klas. (Awww een kat! kijk een kat!)

Hij heeft een super goede spreekbeurt gehouden, Zelfs met de afleiding van een rondlopende kat waardoor de helft van de klas steeds met Nam bezig was in plaats van met het verhaal.

En wat haalde hij voor zijn spreekbeurt?   

EEN GOED!!!

Het was het hele avontuur weer helemaal waard.

Dat glunderende koppie toen hij hoorde dat hij een goed had gehaald.

Op naar het volgende avontuur!